genelde bu tarz olaylarda kanser olan taraf terk edilir ama tam tersi başıma geldi. karım 2 sene boyunca kanser ile uğraştı, zaten ilişkimiz kötüydü ama bu süreçte yanından elimden geldiğince ayrılmadım. en iyi doktor, ameliyat, yurt dışından akıllı ilaçlar fln. tabii kanser süreci zor, psikolojisi de bozuldu. kanser olduğunda oğlumuz 2 yaşındaydı ve ben büyüttüm diyebilirdim, kemoterapi döneminde eşim annemlerde kaldı enfeksiyon riskine karşı. anne olan birileri okuyorsa zaten 2 yaşında daha yeni memeyi bırakmış bir çocuğun baba ile kalmasının ne kadar zor olduğunu bilir. saatlerce günlerce oynadık, masal okudum cart curt. zaten çocuğuna aşık bir babayım. neyse süreç bitti karım iyileşti. yine kavgalar inişler çıkışlar, dün iletişim kuramıyoruz diyerek kavga çıkardı ve evi çocuğumla terk etti. nasıl olsa artık bana da ihtiyacı yok iyileşti. eşimin gitmesi problem değil de, hayatınızın merkezine aldığınız oğlunuzun gitmesi tarif edilemez bir acı. bir de karım vicdansız merhametsiz biri mutlaka bu süreçte de çocuğu kullanarak canımı yakacak. her işte hani bir hayır vardı ulan?
edit: olay gerçektir, son 5 entryime bakanlar sürekli ciddi şey yazmak zorunda mıyım, oyunlara da yazarım, kadın başlığına da, trol diyenin de umarım başına gelir. ben sütten çıkma ak kaşığım demedim zaten çocuğunuz yoksa eksile geç kardeşim.
