ilkokula giderken akli dengesi bozuk bir sınıf arkadaşımız vardı. iri kiyım, kilolu, sürekli yakaladığını döven bir tipti.
Çok tonton ,hulusi kentmen'e benzeyen bir babası vardı bu ender'in. Parmağında iri taşlı yüzükler, giydiği takım elbisesine daima takdiğı atatürk rozeti... çocuğu sorunlu olduğu için her gün okula gelirdi bakmaya.
Anladığımız kadarıyla yalnızca bir ilkokul diploması almasını istiyordu oğlunun. Baba yüreğiydi... maddi durumu da çok iyiydi.
Bir gün arkadaşımız ender bir tenefüste sınıfın ortasındaki çöp kovasına çişini bile yapmıştı herkesin önünde. Travma yaşamıştık. Çok zordu inanın ender ile 5 yıl okumak...
Yıllar geçti. Bir gün otobüsle eve dönüyorum. Birden bire arkamdan biri saçlarımı avuçlayıp çekti ve "yavrum ne güzelsin!" Gibi bir şey söyledi. Bir döndüm "bizim ender". Saçlarımı zor kurtardım. Kalktım hemen ön tarafa yürüdüm. Öğle vakti olduğu için otobüste yalnızca pazardan dönen 3 kadın vardı.
"Abi kapıyı açar mısın? Ineceğim" diye bağırdım. Kadınlar bana kızmaya başladı "ne korkup iniyorsun çıkar ayakkabını geçir kafasına" diyorlar.
Indim, koşarak gittim hemen. Nasıl döveyim ilkokul arkadaşımı?
