filmi izlerken ağlayan tiplerden biriydim ben de. ama işin aslı şu ki; filme değil, kendine ağlıyor insanlar bu filmde. hepimizden birşeyler var sanki filmde. hikaye gerçek, hepimizin hayatından bir parça taşıyor sanki. inandırıcılığı, ağlatması da bu yüzden.
normal de bir filmi senaryosu, çekimleri, ses kalitesi, oyunculuk vs. pek çok yönüyle tartarım ama bu filmi "gerçek kesit" gibi izledim ve sadece "senaryo çok gerçek hala etkisindeyim" diyebiliyorum.
