kendi ölümü sürüklemekten öyle yorgunum ki...
aklımın içinde çalan şarkılar da yok artık. ne taze bir acım var ne sevincim. her şey bayat, hak edilmiş ama eskimiş bir hüzne dönüştü bütün yaşamım. şiirler de aklıma gelmese durmadan, bu şehir beni kazıyıp atmış üstünden zannedeceğim;
"anladım bu şehir başkadır
herkes beni aldattı gitti
yine kamyonlar kavun taşır
fakat içimde şarkı bitti." *
