sırtları statüko tarafından her zaman paklanan,siz bu ülkenin huzur ve güvenliğinin sigortasısınız,ne yaparsanız yapın biz arkanızdayız..vs.. nidalarıyla doldurulan ülkücü dediğimiz sistemin sadık kompradorları tarafından yapılmış alışılagelmiş bir ritüel,kısacası alışılağelmiş bir ülkücü şiddeti. bu adamların ülkeye ve dünyaya dair beklentilerini,arzularını inanın çok merak etmekteyim.ezberlenmiş dikotomiler,3 kelimelik bir terminoloji ve sözde derin milliyetçi duygular üzerine kurulmuş içi boş ve sığ hayatlar. inanın bir anda olsa tüm insani değerlerimden sıyrılıp kendimi bu adamların yerine koyup empati kurmaya çalışıp,ideallerinin ne olduğunu ve ideallerine ulaşma yönünde giriştikleri eylemsellikleri değerlendirmeye çalışıyorum,ortaya çıkan şey; bomboş bir hayat. mutlu ve uysal tutsaklar olaraktan çarkın dişlilerine ek kuvvet olarak yardımcı olmaktalar ve bu ülkedeki tüm demokrasi yaratma uğraşlarına bilinçsiz ve salt bir biat edicilikle saldırmaktalar.
umutsuzluğa alışmak,umutsuzluktanda beter bir durumdur.bu adamlar varken umut etmek çok zor be dostlarım. insani değrleri üzerimizde taşımak çok zor.
