Sanırım ikibindokuz yılının sonlariydi. Ben tam anlamıyla kaybolmuştum. Herşeyden ama en çok kendimden sıkılmış olduğum karanlık bir içsel mevsimdi yaşadığım... Kendimi plastik ya da süngerden yapılmış gibi boş ve ruhsuz hissediyordum. Akşama kadar uyuyor, sabaha kadar bodhidarmanin zen öğretisiyle ilgili seyler okuyordum. Derken bir gece zeyneple msnden konuşurken seni anlatmaya başladı bana. Ne yalan soyleyeyim, zeynebin anlattıklarından degil ama senin o tekinsiz ve ıssız basitliginden inanılmaz etkilendim. Hiç bir kelimenin, cümlenin ya da herhangi bir anlatının asla ifade edemeyeceği o garip dokuyu sende buldum. Sanki yeni bir gezegene gelmişim gibi, sanki yeni bir realiteye adım atmışım gibi hissettim. Sabahlara kadar artık sadece senle ilgilenmeye başladım, gecem gündüzüm, ekmegim suyum sen oldun resmen. Senden önce de farklı atmosferler, farklı dokular gördüm ama onların hepsinin bir hedefi ve estetik kaygıları vardı. Ama sen, sen bambaşkaydın. Ne bir estetik kaygı ne de bir mesaj verme çabası...Sadece öyle olan ve kacilamayan bir tekinsiz kayboluş.
Duramadım yerimde, herkese anlatmaya çalıştım salak gibi. Ne bileyim kimsenin anlayamayacagini. Ağız burun eğdiler, hor gördüler, umursamadim. Tamam dedim, alın en iyisi sizin olsun, en çok siz bilin...Ve işte yıllar sonra, tam on yıl sonra hâlâ ve aynı tazelikle kulaklarimdasin detroit techno...Hayatım boyunca sadece tek bir müzik seçme şansım olsa kesinlikle bu sen olurdun detroit techno. Sen benim hayatımın sesisin. Sen bana basitliğin gücünü, iddiasız ve minimalist perspektifin hafifligini ve doğanın o kimsenin ve hic bir seyin gözünün yaşına bakmayan adeta bir biçerdöver gibi ilerleyen mekanik gücünü anlattın ben de zevkle dinledim ve hep dinleyeceğim. Allahım bir müzik tarzı, bir sesler örüntüsü bu kadar mı gerçek olur. Adeta bir tür sonik orgazm, adeta bir cesit işitsel drugs...Allahima şükürler olsun bana senin gibi bir müzigi dinlemeyi nasip ettiği için detroit techno, sen benim için muzikyen ve sesten çok çok öte bir kavramsın. Sen benim iç dünyamın, zihnimin ve beyin kıvrımlarımın yapı taşısın, hücre ceperisin, atomaltı parcasisin...
Canım benim ya...Kim derdi ki teee amerikalarda doğan bir müzik rüzgara binecek ortadoguda bir ulkenin bir şehrine inecek ve orada bir gafilin, bir sefilin hayatını guzellestirecek.
