nedendir bilinmez beni sevindiren bir haber oldu bu. önce herkes gibi anasını sikeyim diyerek tepki verdim ama oturup düşününce, oğlum mennuş sen treni kaçırmış bir milletin çocuğusun dizesi aklıma geldi.
türkiye cumhuriyetinin yıllardır her ferdine bir gençlik borcu olduğu aşikar. bu çocuklar en azından bizim gibi pokemonla onla bunla uyutulmuyor. küçük yaşta gerçek ne ise onu görüyor, o hedefe yürümeye hazırlanıyor. bu amerikaya gitmekse amerikaya gitmek. ülkeyi kurtarmaksa ülkeyi kurtarmak.
biraz da bu sebepten suriye, ırak, afganistan vb değiliz, olamıyoruz aslında. bizim çocuklar böyle. toprağın hamurunda bu var.
ben bu farkındalığı hayırlı buluyor, keşke daha çok çocuğumuza genç yaşta bu rahatsızlığı aşılayabilsek diye düşünüyorum.
çare reçetelerini bile çocuklarının sırtına yükleyen bir ülkede yaşamaktan da bir kerre daha tiksinirken, bir nesil tekrar elini taşın altına koymazsa kalkınmak adına daha çok nesil sadece ağlar diye düşünüyorum.
