bu zatlar bir de cak cak sakız çiğnerler, kitap okurken gelip "ne okuyon yavvvv" derler, sondaki 'v' dört 'v' şiddetindedir hep. her daim sevdiceği vardır, sevdiği değil sevdiceği. kaşlar hafif çatık tam ağlayacakken "vay anam" deyip zop diye hoplarlar sallanan aksesuarlarla umut sarıkaya'nın ibrahim erkal'ının disco versiyonunu canlandırırlar. böyle arkadaşlarım oldu lan benim. ama özünde iyi insanlar diyim de okurlar filan borcum vardı istemesinler.
