islam ordularının mutlak galibiyet aldığı dönemlerde, mısır'da çöllerde yaşayan bedevi kabilenin reisi pene tebaasına şöyle sesleniyordu; "beni yiğitleştiren sizlerin korkaklığıdır"
çocukluk arkadaşı xerxes ile akşam serinliğinde gezintiye çıkmıştı. fikir alışverişi yapıyorlar, olmamış şeyleri olmuş gibi değerlendirip tartışıyorlar, çözüm yolu arayıp duruyorlardı. onca yoğun düşüncenin arasında bir an duraksadılar. karşılarında bir karayılan duruyordu. xerxes öne atıldı, yerden irice bir taş aldı. güçle savurduğu taş parçasını her ne kadar isabet ettirememiş olsa da bu gayret yılanı korkutmaya yetti ve yollarına devam ettiler. bir sürelik sessizlikten sonra pene, "taşı yılana onu öldürmek için mi attın" diye sordu. xerxes "hayır" diye yanıtladı. pene "peki ne diye attın taşı" dedi. xerxes "korkutmak için" dedi omuz silkerek. pene bir süre sustu. "sen" dedi, "yılandan korkar mısın?" "yılanlar çok tehlikelidir. elbette ondan korkarım" dedi xerxes. pene "ne garip" dedi, "ilk kez bir korkağın kazandığını görüyorum".
geri döndüklerinde her zamanki gibi ayrılmadan önce sarıldılar. iyi dileklerde bulunduktan sonra aksi yöne doğru yöneldiler. bir kaç adımdan sonra xerxes "şef" diye seslendi. pene arkasını döndü. "şef" dedi xerxes, "korkaklar asla kazanamazlar!" pene gülümsedi, hiçbir şey söylemeden arkasını döndü ve gitti.
pene sabah her zamankinden erken uyandı. odasından çıktı. kapıda bekleyen muhafız ona yöneldi. "şef" dedi, "xerxes ölmüş"...
koşar adım dışarı çıktı, xerxes'in hanesine yöneldi. kalabalığı yararak içeri girdi. kabilenin hekimi yaklaşmamasını tembihledi. çünkü xerxes'i gece uykusunda bir karayılan sokmuştu. pene dışarı çıktı, bayılacak gibi oldu. xerxes'in sözleri geldi aklına. "peki ya" dedi, "şimdi de o korkak yılan kazanmış oldu". evden biraz uzaklaştı ve bir ağacın gölgesine çöktü. sabah serinliğinde hava ne kadar da berraktı. göğe baktı pene, orada sanki bir şey görmek istedi. bir şahin takıldı gözüne sonra, ağzında yakaladığı yılan ile. "ah" dedi pene, "korkaklar asla kazanamazlar!"
