" Bak, insanların ne kadar büyük dertleri var/ne büyük acılar çekiyorlar seninki ne ki" gibi acıyı küçümseyen sözler asla söylenmemeli.
depresyondaki kişinin gerçeklik algısı bozulmuştur, dünyayı algılayış biçiminin ruh durumu normal bir insanınkiyle aynı olmasını beklemek düpedüz aptallıktır. size ufacık görünen sorunlar onun gözünde devleşir.
teselli sanılan bu sözler, depresyondaki kişi yeterince dipte hissetmiyormuşçasına ' tanrım ben ne kadar kötü, ne zayıf karakterli bir insanım/ boktan bir dert yüzünden düştüğüm hale bak, utanmıyor muyum ' gibi çarpıtmalarla suçluluk duygusu yüklenilmesine sebep olur, başka hiçbir işlevi yok. Aynı zamanda o yetersizlik-değersizlik hissinizin pekişmesiyle zedelenen özsaygı dibe vurur.
sorunlarını paylaşmak istediklerinden bu tepkiyi gören insan zamanla içe kapanmaya, hislerinden söz etmekten korkmaya başlar ve yaşadıkları kendi içinde onu kemirir. yardım bulamadıkça değersizlik hissi artmaya devam eder, destekten yoksun geçirilen bu süreç çoğunlukla özkıyımla sonuçlanır.
bu yüzden acıyı küçümsemek yerine, sevdiklerinizin-sorunlarını sizinle paylaşmak isteyecek kadar size güven duyan insanların yanında olun. hiçbir şey söylenmese de, önemsendiğini hissetmek bile onu hayata bağlamak adına büyük bir destek olacaktır.
