kendimi karantinaya aldım. Bu tarihten sonra beni günde 5-6 kez telefonla arayarak durumumu sordular. Koronavirüsten dolayı Hiçbir belirti ve şikayetim olmadı. 28 ağustosta bir ambulans geldi beni araştırma hastanesine götürdüler. Tomografi EKG bir sürü kan testi aldılar. Bir başhekim ve profesörler ordusu karşısında bir sürü saçma sapan soruya maruz kaldım. Israrla en ufak bir belirti aradılar. Ama olmadı işte neydim. Ciğerlerim, kanım temizdi ama sürüntüde virüs vardı.
Nihayet 10 eylül itibariyle karantina sonu testini yaptılar. Negatif çıktım. Şu an bir haftadır negatifim. 3 hafta sonra plazma vereceğim.
35 yaşındayım. Günde yaklaşık yarım paket sigara içerim. Haftada 1 veya 2 kez 2-3 duble viski, rakı, likör vb yüksek volümlü alkol tüketirim. Günde en az 10 km koşu bandında koşarım. 1.78 boyunda 88 kiloyum. Göbeğim yok. Atletik yapılıyım. Beyaz ekmek hariç herşeyi yerim ama porsiyonlarım genelde küçüktür. Çok yemem.
Pozitif olduğumu öğrendikten sonra ilk günlerde belirtiler olmasa da hep bugün yarın öksüreceğim, boğazım ağrıyacak, ağzımın tadı gidecek diye çok korktum, karantina boyunca hiç sigara içmedim ancak stresten dolayı olsa gerek alkolü biraz artırdım.
Virüsün bana nasıl bulaştığını bilmiyorum. Her zaman n95 maske ve siperlik takardım, steril eldiven giyerdim. Ve ellerimi sık sık dezenfekte ederdim. Ama bulaştı işte. iyi ki de bulaştığını öğrendim. Yoksa hiç farkında olmadan başkalarını da hasta edebilirdim.
