Huzur bulduğum tek anlar. Ev boş olur; evi temizleyip düzenlerim, banyo yaparım, müziğimi açarım ve içeceğimi alıp masamı sildikten sonra o huzur dolan ruhumla birlikte salonda öten kuşumu ve perdelerin arasından giren güneşin verdiği pozitif enerjiyi hissederim. Kaliteli bir yalnızlık kalitesiz kalabalıktan iyidir benim için. Aynısı ilişkiler içinde geçerli. insan kendini en iyi yalnızken anlıyor, nefsini daha iyi tanıyor. Kitap okurken, müzik dinlerken yalnızlık ayrı bir boyuta geçmenizi sağlar. Ama bu yalnızlık içinde ben beni yaratanın sevgisini hissediyorum. Kendisini daha iyi tanımamı sağlıyor düşündükçe. Yaşadığım tecrübelerin bir amacı olduğunu ancak o zamanlar anlayabiliyorum. Herkesin harcı değil yalnızlık, Kimilerine ağır gelir. Elbette bu yalnızlık ruhun dinlenmesi için belli bir düzeyde olmalı yoksa bu güzel etkiler zehire dönmeye başlar ve zarar görmeye başlarsınız. Kötü yönde değişirsiniz. Aşı ile zehiri birbirinden ayıran onun dozudur. Ruhunuzun size anlatmak istediklerini en iyi anlayacağınız zamanlardır. Olgunlaşırsınız, eğer yeterince muhakeme yapıyorsanız.
