hadise olduğu anda yaşadığın hisse bi özlem benim dediğim; heyecansa yaşadığın, hatırına geldikçe "lan ne güzeldi bee" diye içlenmeler, ya da hatırladığın her boka "hey gidinin bee" diyişler bundan; yani bi hüzün geliverir bana o andaki hissime mukabil. misal lostu yemiş bitirmişim iki gecede, her anında bi stendhal syndrom a meyledivermişim, e bunu kalkıp heycannan anlatıyorum kankama, sona yaşadığım duyguyu bi daha yaşıyamıycam, o pezevenk yaşıcak diye bi içlenme geliyo bana, imreniyorum adama: "lan göte bak negzel de heycandan geberecek, tüyleri diken diken olcak her sahnede, ibne, sikiim senin belanı" diye hırslanıyom herife; nası özlüyorum o anı ben, bi daha bi daha yaşayıversem ya o anı diye geliyo aklıma (bu sefer helada değil). hatıra dedikleri şey de bu oluyo ya herhal, hani yaşadığın anların hissi bi anlam kazandırıyo hadiseye, öylece düşünüp hisleniyon, her hissi bi daha bi daha yaşayası geliyo insanın. hayat güzel şey vesselam; benzer noktadan hareketle misal, seviyorum en sevdiğim kızın bana yaşattıklarını, özlüyorum; it gibi ağlattıklarını da. hala da gözlerimin dolması hatırladıkça bundandır, yaşadığın hisse bi özlem.
