Evet, gözlerim kapandı bir anda. Herşey farklı gelişiyordu benim için. Tanrı' yı gördüm. Bana yanlışlıkları gösterdi, ne yapıp ne yapmamam gerektiğini anlattı. Sonunda da bana ''Ermenilerden özür dile!'' dedi. Şaşırmıştım. Neden bunu söylemişti şimdi? Ona olan inancımı bununla mı göstermem gerekiyordu? Tekrar gözlerimi kapattım, gene onun yanındaydım. Bana gülüyordu. Garip bir gülümsemeyle; ''Hayatta benim yarattığım herşey özeldir, hayvanda olsa, bitkide olsa. Nefes alan herşey özeldir. Bu yüzden köpeklere gösterdiğin saygıyı lütfen birazda Ermenilere göster!'' dedi. Evet anlamıştım. Ama ilk kez Tanrı' ya karşı gelmek zorundaydım. Köpek olmayı bile hak etmeyen bir ırka köpek gibi davrandığım için özür diliyorum. Beni affedin Ermeniler! *
