özgürlügü unuturuz, büyüdügümüzde bir yanimiz hep özgürlük icin ugra$ir cogu zaman gercek anlamda bunu hissetmeden, farkinda olmadan emanet ederiz kalbimizi.. doldururuz icimizdeki bo$lugu, kalbimizi ve yara aliriz yada cogu zaman sevinclerin bedelini öderiz. Hedeflerin ve hayallerin icine sarariz bedenimizi ve ruhumuzu. Inandiklarimiz dogru olmayabilir, riskler cogalir, korkular, mutluluklar ama hepsi hesaplidir.. büyüdükce uzakla$ir insan özgür kalbinden. Kalbini hep bir yerlere emanet etmek ister. Büyüdükce "özgürlügün" tanimi degi$ir fikrimizde, sahte haller alir, bazi zamanlarda farkli $ekillerde tanimlariz, arariz ama bulamayiz.. oysa ki kücükken öylemiydi.. özgürlük.*
