hayatın anlamını arayan insan, hayatın anlamını hayatın kendinde aramayan, hayatın anlamını hayali dünyasında arayan, hayallerle alt edilen dünyada arayan, hayatın anlamını yitirilen umutların arasında arayan, varlıkta ve yoklukta arayan... işte o insan hayatın anlamını hayatın sessizliğinde keşfetmeyi düşünendir. hayatın sessizliği ise bir mucizeydi bu mucizeyle tanışmak istiyor o! bu çığlıklar arasında, bu serzenişler arasında... lakin onunla tanışsa bile onu yeni mucizeler bekleyecekti. fakat bilmez ki insan anlamanın ötesine varmadıkça anlamanın kendisiyle tanışamaz. bu da insanın henüz tanışmadığı yönüdür. sözüm ona anlamanın ötesine varmadıkça anlamanın kendisiyle tanışmayı düşünmesin! düşündüğü şeylerde aslında anlamını yitirdiği şeyleri düşünmesidir. işte anlamak isterken anlamsızlıkların peşine düşerken düştüğü anlamsızlıkların ve karmaşıklıkların gözünü alması, gözünün anlamsızlıklarının körlüğünün bürümesi ve karanlık bir kuyuya atılması oradan çıkamaması işte insanın hayatı anlama çabası budur! hayat, işte orada! karmakarışık insanın gözünde, ne istediğini bilen gözünde ne de istemediğini bilenin gözünde. anlamayı isteyenin gözünde, düşündükçe düşünenin gözünde, bir anlam arama gözünde, hiçbir şey elde edemeyen gözünde, gözü sadece anlamayı çabalayanın gözünde, insanı ve yaşamı anlamayı isteyenin gözünde, insanın hayatı anlamasının ötesinde... insan yok oluşunun hararetini ve yankılanışını izlerken çırpınışlarını ve sayıklamasını farkeder insan ve yine yapar yapacağını ve insan anlamanın çabasına düşer, düştüğü yolda da hep anlam araşıyındadır. insanın neyi anlar ki? anladığı nedir ki insanın? onun bu çabası nedir ki? hayatı sahiplenmeyi ister aslında o! hayatın gözünde bir değeri olmayan ufaklığa bak sen! hayatı sahiplenmek istiyormuş! gülme de geçme. insan, insan sen nasıl da kendini aşamadın ki kendini bir düşünceye hapsettin ki kafan basmıyor mu senin? yok muydu şu anlama çaban sonrasında anlamsızlıkları görüşün ve düşünüşün ve kahroluşun ve yeniden düşünüp ve yeniden kahroluşun. işte senin döngün budur! sınırın olduğunu ve sınırını aşmayı bilemediğin için hak ettiğin budur senin! hayat yorgunluğuyla ve halsizliğiyle insanı çepeçevre kuşattığında o insan her anlam araşıyında baygın düşecek. uyanacak yeniden çabalayacak ve bu sefer baygın düşmese de çabası uykuyla son bulacak. uykudan uyanınca yine bir hayat döngüsüyle karşı karşıya kalacak. uyuyan ve uyanan o uyuyan ve uyanan... insan kendini bilmeyince neyini anlayacak hayatın! insan kendinin üzerine gittiği zaman, kendini arayıp o kiri vücudundan koparıp attığı zaman kirlerin arasında hapsedildiğinin farkına vardığı zaman işte kendini tanımaya, kendiyle bir oluşunun farkına vardığında bir yokuş görecektir inişini hesaplarsa iyi olacak o insan çünkü çıkışı da inişinin kolaylığı kadar zor olacak, fikirlerin hapsettiği her yolu çıkmaz sokak karşılayacak etrafına dönüp bakacak ve diyecek ki: yolu bulamadım. ah zavallı mahkum! ulaşacağın gizem yolu biraz buhranlıdır lakin pes etmek yok! pes eden fikirlerinin kendisini sahiplendiği ve özünü aldığı, çöp yığınlarının üzerinde gezen sinekler gibidir. her türlü pisliğe bulaşan, her türlü pisliği kendine bulaştıran... insana ''aş kendini insan aş!'' diye bağırmak mı gerekiyor? sen varya sen insan! ölümün yakınında yaşamın gittikçe uzağında anlamanınsa hemen yanında olmak isteyensin. sen hayatı basite almışsın. yazıklar olsun! yazıklar olsun ki senin yalın bir yolun peşine düşmen ve yolunu zehirleyenlerin zehrini içen budala bir mankafa oluşun aslında kendinde yok oluşuna! ister miydin ki sende kendini aşan aşıp tepelere çıkmaya çalışıp ayağı kayıp düşenlerden olmak istersin? evet evet sen yalın bir yolu seçtiğin için kayıp düşeceksin! insan hep kayıp düşerek öğrenmez mi hayatı zaten? hep bir hata olmaz mı? hata dünyası yaşayanların hatalarla yaşadığı dünyası, hayatını hatalar üzerine kuran insanların dünyası, hatalarının sorumlusu olan insanların dünyası, hataların peşine düşüp sahip olduğu hataların efendisi olmuş insanların dünyası, efendilerinin de kölesine dönüşmüş insanların dünyası, hatalarından ders çıkarmaya niyeti olmayan insanların dünyası, hatalarından sıyrılmaya çalışanların dünyası ve bir de hatalarından ders çıkaran insanların dünyası...
işte anlamak burda mı başlıyor sahiden? hatalar mıdır bizi biz yapan? böyle mi anlıyoruz hayatı yoksa? bir kez daha düşün insan! düşündükçe anlamını bulmak için bir adım daha atacaksın ve attığın adımların hesabını yapacaksın ve hesapların anlamını kılacak!
