insanı tarif edeyim mi size? insan, kötülüğün köprüsünü inşa edendir. o yıkılası köprünün yaratıcısıdır işte o insan. onun yok oluşu ne güzeldir, onun çirkinliği aşması ne de hoş olacaktır. o çirkinliği egemen kılandır, onun egemenliği, onun düzenbazca hazırlanmış egemenliği ve sonrasında nedeni olduğu madrabaz liderleri... işte o dur insan! iyiliğin peşini bırakıp kurnazlığın yolunu tutan, tuttuğu yolu ezbere bilen, zihni küf tutmuş, aklı kalıplaşmış, çıkmaz sokakta kalakalmış insan. o insan ne de çirkindir öyle, o insanın yaşamı ne de alçaltıcı kılmıştır onu! o insan ne de yok oluşunun farkında değildir öyle, ne de kayıplarını farketmez öyle, onu zayıf kılanın ta kendisi olduğunu ne de bilmez o! ah o insan hiç akıllanmaz mı? hiç farkında olmaz mı kendinin? kendilerinin farkında olmayan insanlar farkında olanları anlamak istemez, onları hep dışlar, hep kovalar, onları kendilerine benzemedikleri için hep küçümserler. işte insan öyle kötüdür ki kötülüğünü aşması gerekendir, öyle çirkindir ki çirkinliğini aşması gerekendir, en önemlisi ve en gerekli olanı da kendini tamamen aşması gerekendir insan. insan yok oluşunun ve yeniden doğuşunun tanığı olmalıdır, işte insan yeniden doğduğu zaman o zaman hayatını anlamışçasına yaşamaya başlayan, işte o zaman zihni temizlenen, işte o zaman alçaldığı yerden tepeye doğru tırmanarak çıkan, işte o zaman inşa ettiği kötülüğün köprüsünü yıkmaya başlayan olacaktır. işte insan o zaman ölüşünün ve yeniden canlanışının farkına varacaktır. insan o zaman bakacak ki çirkinliği aşmış olacak.
