Muhabbet muhabbeti getirir. Hiç kimseye muhabbeti olmayan insan yalnızdır. Yalnızlık ise allaha mahsustur. insana değil. Bu konuda ölçü şudur;
Resûlullah (s.a.a.) şöyle buyurmuştur: "Mü'minlerin en hayırlısı, mü'minlerin kendisiyle ülfet ettiği kimsedir. Ülfet etmeyen ve edilmeyen kimsede hayır yoktur." (el-Bihar, 75/265/9).
Yine Resûlullah (s.a.a.) şöyle buyurmuştur: "Yarın kıyamet gününde bana en yakın olanınız ahlak açısından en güzel ve insanlara en yakın olanınızdır." (a.g.e., 77/150/83).
imam Ali (a.s.) şöyle buyurmuştur: "insanların kalpleri yabanidir. Her kim onlarla ülfet edinirse ona yönelirler." (Gurer'ul Hikem, 6776).
Yine imam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Ne mutlu Allah'a itaatte insanlarla ülfet eden ve insanların kendisiyle ülfet ettiği kimseye." (el-Bihar, 78/56/112).
imam Sâdık (a.s) şöyle buyurmuştur: "iyiler birbiriyle karşılaşınca her ne kadar birbirlerine sevgi ve dostluk izharında bulunmasalar da kalpleri yağmurun nehir sularına karıştığı hızıyla birbirlerine ünsiyet edinirler. Kötüler birbiriyle karşılaştığında her ne kadar birbirlerine dilleriyle dostluk ve sevgi izharında bulunsalar da kalpleri birbirine ünsiyet ve ülfetten uzaktırlar. Dört ayaklı hayvanlar gibi her ne kadar uzun bir müddet bir ahırda otlansalar da birbirine sevgiden uzaktır." (Tuhef'ul-Ukul, 373). (Muhammed Muhammedî Reyşehrî, Mizanu'l-Hikmet).
