Hem kurgusal hem de tarihî kişiler üstüne yorumlarıyla tanıdığımız Stefan Zweig’ı derin karakter incelemelerine yönelten, psikolojiye ve Freud öğretisine duyduğu ilgidir. insanlığın Yıldızının Parladığı Anlar, Dünya Fikir Mimarları, Joseph Fouché, Marie Antoinette, Rotterdamlı Erasmus gibi Amerigo da, Zweig’ın nesnellikten çok sezgiye dayanan yaşamöykülerinin en başarılarından biridir. Stefan Zweig, bu eserinde, bugün Amerika olarak bilinen kıtanın bu adı alışının ardındaki inanılması güç rastlantılarla örülü “yanlışlıklar komedyası”nı anlatır.
Dönüp olanları düzeltme şansı tanımayan tarih, Vespucci’yi seçmiştir ve tarihin kararları, ne denli saçma ve adaletsiz de olsa, katidir. Onun ya da adını vermeyen yayıncının Vespucci’nin mektubunun üzerine yazdığı Mundus Novus sözcükleri ve –hepsini yapıp yapmadığı bir kenara bırakılacak olursa– dört seyahati sayesinde ölümsüzlük limanına demir atmıştır. Adını insanlığın en muzaffer defterinden silmek mümkün değildir artık; belki de onun dünyamızın keşif tarihi içindeki başarısını en iyi tarif eden çelişki, Kolomb’un Amerika’yı keşfetmiş ama tanıyamamış; Vespucci’nin ise orayı keşfetmediği halde bunun yeni bir kıta olduğunu anlamış olmasıdır. Bu başarısı her daim hayatıyla, adıyla beraber anılacaktır.
