bir galatasaraylı olarak yıllardır beşiktaş maçlarını heyecanlı bulmuyorum. eğer maç ali sami yen'deyse normal bir lig maçından fazla şey düşündürmüyor bana. fenerbahçe maçlarındaki gibi kalbim pırpır atmıyor. ne kadar ezeli rakipte olsak beşiktaşın yanlış yönetilmesinden, 100. yıl şampiyonluğundan başka elle tutulur bir başarısı olmamasından, son 10 yılda takım olarak üstüne pek birşey koyamamasından dolayı bu rekabet biraz benim için önemini yitirdi diyebilirim.
bu seneye gelecek olursak galatasarayın yapacaklarını az çok herkes tahmin ediyordur. bir sakatlık olmassa bugünden
de sanctis,
sabri, meira, servet, balta,
barış, topal, ayhan, arda,
lincoln,
baros,
ilk onbiri ile çıkacağımız kesin gibi duruyor. sistemimiz oturdu, oyunun geneline yayamasakta kısa zamanlarda sağlam baskı yaparak iyi skor yakalayabiliyoruz. beşiktaşında oyun yapısı olarak oynatmamaya dayalı bir sistemi olmadığı için bu maçında diğerleri gibi geçeceğini söyleyebilirim. tabiiki kolay bir maç olmayacak karşımızdaki takım beşiktaş ama bu maçı gerçekten rahat bir şekilde kazanacağız. trabzonspor maçına benzeyecek büyük ihtimalle.
maç sonrası tüm sempatikliği, siklemez tavrı, ve yüzünden eksilmeyen gülücüğüyle mustafa denizli'yi görmek isterim. güzel şeyler söyleyecek yine eminim. fakat kendisi yıldırım demirören'in giderayak size attığı son kazıktan başka birşey değildir. ertuğrul sağlam'ı ben bile arıyorum ne yalan söyleyeyim.
