Veda bile etmeden, tek söz söylemeden gittin. Sana hiçbir kötülüğüm olmadığını kendi ağzınla söylerdin. En mutsuz günümde bile mutluluğun için uğraştım bir iki yıl da değil yıllarca. Önünü kapadın mı, aman üşütme soğukmuş oralar. Yara izlerine kadar ezberledim nasıl unuturum şimdi bilemiyorum. Nefret falan yok içimde öyle bir kırgınlık öyle bir kızgınlık ki anlatamam. Sustuğum günler, çokça konuştuğum zamanlardan daha çok acıyo içim. Ne zaman okursun bir gün okur musun bilmiyorum rastlayacağını da düşünmem olsun . Bunu okursan ben yine o denizi olmayan şehirde muhtemelen ağzımdan hiç düşüremediiğim illetle boş duvarları izliyor olacağım. Karşına kim çıkar neler yaşarsınız bilmem, hiç çaba göstermeden benden çok ilgi ve sevgi sahibi olur ama eminim. Hayat sana beni hatırlattığında yaptığın haksızlıkları hatırlaman dileğiyle, hoşça kal.
