365. Sokakta iki medeni insan gibi tokalaşıp getirdiğim lokumları, kurabiyeleri çay eşliğinde yiyeceğimiz insan.
Dün bir tatsızlık olmuş olsa da kavga etmeye değer bir durum olmadığını sanırım her ikimiz de anlamış bulunuyoruz. iki delikanlı arasında anlaşmazlıklar, yanlış anlamalar olabilir. Önemli olan sorunları medeni insanlar gibi halledebilmek. Uzatmamak.
Sonuçta sözlükte hiçbir kıza yavşamamışlığıyla ün yapmış ultra ahlaklı bir yazarla alkolik arkadaşın alıp veremediği bir şey olamaz. Diğerleriyle arasında olan husumetin sebepleriyle benim hiçbir ilgim yok. Adamı tanımaya gideceğim. Oturup konuşacağız. Öyle işte.
Bazıları avuçlarını yalayacaklar galiba. Bu ziyaretten sonra alkolik arkadaşla aramızda dostluk gelişecek değil muhtemelen. Sevgi çiçeği olacak halimizde yok. Ama bi görüşelim istedim.
Edit; korku yok. Kavga etmeğe değer bir durum yok. Zorla kavga edeceğiz yani illaki? Sizin gazınıza gelseydik ana avrat düz gidip, olayları hiç yere büyütüp gerçekten kavga edebilirdik. Veya temelde gerçekten de kavga etmek için çok önemli bir sebep olurdu o zaman kavga da edilirdi. Bu benim açımdan böyledir arkadaşlar.
Birbirimize girmemizin kimseye kazandiracagi bir şey yok. Ayrıca benim ıspat edeceğim bir şey de yok. Ben kendimi yerimi, gücümü bilen biriyim. Dedigim gibi Icabında kavga da edilir. Sıkıntı yok. Ama sırf birileri istiyor diye yapılmaz bu iş.
