bayram telaşından yeni kurtulunmuştur, ev misafirlerden, çoluktan çocuktan arınmıştır. nihayet eskisi gibi evde güzel güzel oturmaktasınızdır. yalnız olmanız da cabası. böyle keyif falan yaparsınız, moraliniz yerine gelmiştir, biraz yatarsınız, biraz oturursunuz, nete girersiniz, müzik dinlersiniz. sessizlik, sakinlik huzur verir insana.
derken telefon gıcık ötesi sesiyle çalmaya başlar, o sese zaten en baştan beri uyuz olmaktasınızdır, telefonu isteksizce açarsınız, "evdeyseniz size oturmaya gelicez" diyen bir ses vardır telefonun diğer ucunda. hay amına koyayım diye küfürler yağdırsanız da içinizden "eeh, tabi gelin evdeyiz, ehehe" şeklinde misafirperver olmaya çalışırsınız.
işte o an yer yarılmalı ve siz yerin dibine girmelisinizdir, misafirlerden, evde birazdan zuhur edecek patırtı kütürtüden, çay faslı, kek faslından kaçmalısınızdır. ama nafile.
