benimde mensup olduğum neslin, hayvanları korkutan aktivitesidir.
daha çok küçükken, saçma sapan oyunlarla zaman geçirip akşam yemeğini beklemeye çalışırken, "bu mahallede ilk televizyonu biz aldık" insancıklarının muhabbetlerine kulak misafiri olurken, yan komşumuzun bir kümesi vardı. bir gün "cik cik cik cik" şeklinde aralıksız muhabbet edişleri dikkatimi çekmiş, ailecek aramızında bozuk olduğunu komşunun kümesine yavaş yavaş yaklaşmaya başlamıştım. bir de ne göreyim, sapsarı tüyleri, simsiyah gözleri, o savunmasızlığını ortaya koyan titreyişleri. dayanamadım, kümesin kilidini açıp daldım içine. kaptım aralarından bir tane, bir süre sonra gözlerini kapattı, kafayı yana attı, dilini uzattı hayvancık... çok mu sıkmış naapmışım hatırlamıyorum. neyse, bu civcivin ölümünden sonra akıllandım ve başka bir civciv alıp onu narince tutmaya başladım. başını okşadım, öptüm, "aninooooom" deyip durdum. en sonunda yine aklıma şeytanca bir şey geldi. komşumuzun evi ile bizim evimizin arasında bir metrelik bir boşluk vardı ve o boşluk 5-6 metre derinliğindeydi. ucuda dik bir yokuşa varıyordu. civcivi elime aldığım gibi iki evi arasından fırlattım, civciv evlerin arasına düştü, yuvarlandı yuvarlandı yokuş aşağı gitti baş aşağı. bu sadistçe hareketlerimden sonra "bu kadar yeter" düşüncesiyle kümes kapısını kapatmaya karar verdim ve döndüğümde bir acı gerçekle daha karşılaştım. psikopat kedinin biri civcivlerden birini ham yapmış, diğer birini ise ağır şekilde yaralayıp kaçıp gitmişti. geriye sadece bir civciv kalmıştı ve ben tüm bunlardan kendimi sorumlu tutmuş, aileme nasıl hesap vereceğim korkusuyla altıma itinayla zıçıyordum. en sonunda "amaan boşver ölmicez mi nasıl olsa" derdiyle diğer civcivi de sevme arzusuna kapıldım ve civcivi elime aldım. sevdim, öpüp okşadım. bir anda komşumuzun evinden sesler gelmeye başladı. o cadı karı evden çıkıp kümesi kontrol edecekti! bir anda panikleyip elimdeki civcivi fırlattım, civciv de düşe düşe tam su testisinin içine baş aşağı düştü. dedim ördek gibi yüzer bu. yok, yüzmedi. iki çırpındı, başaşağı pozisyonda o minik ruhunu yukarıya teslim etti. ben de "ulan sağlam civciv bırakmak ne boh yiyecez" korkusuyla kümesin kapısını kapattım, kaçıp gittim eve. ertesi gün de, hemen karşıda oturan ve bir saniye bile camın önünden ayrılmayan dedikoducu karı güllü, olayı tüm vahşetiyle civciv sahibine aktarmış, tüm kirli çamaşırlarımı ortaya sermişti. o gün de annem karşı komşuyla "yelloz karı ağzını cart diye yırtarım" tartışmalarına girmiş, olay da burada bitmişti. aslında tam burada bitmemişti, yaklaşık üç gün sonra komşunun kümesinde civciv ciklemeleri duydum ve gene hevesle koştum fakat kapıyı açamadım. benim geleceğimi anlayan hain domdom, ağır güvenlik önlemleri alıp kapıya kocaman bir kilit takmıştı.
