saatlerce ağlamakla sabahlara kadar sövmek arasındayım.
Karşımdaki insana derdimi bir türlü anlatamayınca, ciddiye alınmadığımı hissedince çok üzülüyorum, çocuk gibi ağlamak geliyor içimden, üzüldükçe de çıldırıyorum. Ben sabırlı bir insanım, makul ve mantıklı düşünmeye çalışırım hep ama sabrımın da bir sınırı var. Bir şeye sinirleniyorsam çoğu zaman haklıyımdır. Sabrımı zorlamayın yazdıracağım alnıma, yetti gari. Ondan sonra vay efendim sana ne oldu. Hiç canım, manyağım ben, arada bir kendi kendime sinirleniyorum işte.
