yunan gençliği üstüne düşünme ve yazmayı tetikleyen şeyin elbette şu son günlerde olanlar olduğundan yola çıkarak diyecek bir kaç şeyim var..
Ekonomik kriz, issizlik v.s. gibi durumlar genel bir toplumsal huzursuzluk durumunu zaten yaratmış durumda. Yunanistan'da bir kaç aydır -takip edebildiğim kadarıyla- zaten grevler sürüyor. Mesela hapishanelerde anarşistlerin desteklediği ve toplumun da sempatiyle yaklastığı mücadeleler olmuştu. Dahası yazdan beri devam eden göçmen mucadeleleri de var. üstelik atlanmaması gereken bir nokta üniversitelerde doğan genel asambleler. Bunlar mücadele öz-organları gibi işliyor olabilir -az bilgi var ne yazık ki. O yüzden fransa'daki banliyö ayaklanmalarından çok daha farklı bir durum var bence. Toplumsal bir meşruiyet ve destek var gibi olaylara. 2.5 milyon işçinin genel greve gitmiş olması hep bunun işareti. Zaten dünya çapında özellikle son zamanlarda almanya'da ve fransa'da gençliğin mücadeleciliği ortada. burada sorun olan komşuda pişen bize de düşerse biz ne yaparız diye paniklemiş olan bazı gerzek tiplerin "nasıl yaparız da bu işi milliyetçiliği kullanarak izole ederiz" fikrine bahis yapmalarıdır. Eğer bu sefer gençler işçiler ile birleşebilirse son yıllarda dünya işçi sınıfının en ileri çıktığı mücadele örneğini görmemiz mümkün olabilir hem de sınırın öte yanında işte faşistlerin/ırkçıların/milliyetçilerin dertlendikleri bunlardır yoksa sevinmiş olurlardı.
cenaze sırasında polis mezarlığı ablukaya alıp gaz bombası attığında da bu gençler orada yoklardı. daha önceki çatışmalarda da polis gaz kullanırken bu gençler yoklardı. hala aynı salak zihniyeti gördükçe insanlığa olan inancımı yitiriyorum. ve cehaletin neleri yarattığını kendi açımdan görüyorum. (bkz: #4349335)
en nihayetinde yunan gençliği yapması gerekeni yapanlardır. geri kalanlarına ya apolitik ya da geri faşiştler diyoruz zaten.
