gülay'ın güzel sesini ve sesini nasıl kullanabileceğini herkese göstermek adına şarkıyı bok etmesi, harun kolçak'ın kimsenin kolay kolay hatırlayamadığı bir şarkıyı zorla çalmaya başlayıp sanatçı arkadaşlarından dahi pek katılım olmayınca maymun olması, ahmet'in şarkı sözlerini unutması ve yonca evcimik'in gecenin ilerleyen saatlerinde sürekli mahkeme duvarı gibi bir suratla oturması dışında muhteşem bir geceydi. tam bir 90'lar popu aşığı ve arşivcisi olarak büyük keyifle izledim. burak kut'un sesinin ne kadar güçlü ve harika olduğunu, adamın ne kadar coşkulu olduğunu hep beraber gördük. gökhan semiz ve kerim tekin'i anmaları herkesi duygulandırdı. 80'li yıllarda doğup 90'larda çocuk ya da genç olmuş herkesi etkileyebilecek bir programdı. keşke bir kaç kez daha bu formatla program yapsa okan bayülgen. orada olmayan ve adı anılmayan daha bir çok emekçisi var çünkü o yılların.
