Halk sosyolojik bir tabirdir. Ezilen kesimlerden bahsederken halk tabiri kullanılır. Bu bir grup insan anlamındaki “topluluk”tan farklıdır, çünkü az önce ifade etmeye çalıştığım gibi bir ezilenleri hatırlatan bir konotasyonu vardır. Halk’ın karşıtı, elit olur. Elitler de kendi içinde çok farklılaşır. Ekonomik elitler ile siyasal elitler, onlarla da entelektüel elitler farklıdır. Ya da her neyse. Elit, toplumun yüksek katmanları ile ilgili. Gramsci’nin tabiriyle “organik Aydın“, ezilenlerin davası ile meşgul olabilir. O meşgul olduğu kitlenin, kendi haklarını savunanları desteklemesi şart değildir. Zaten tarih boyu bu pek de gerçekleşmez. Bunun sebepleri üzerine yapılmış yığınla tartışma vardır sol literatürde. Ben işçilerin çalışma şartlarının iyileştirilmesi için mücadeleye katılabilirim, o işçiler benden nefret etse bile. Çünkü aydın sorumluluğu Bir karşılık gözetmeksizin doğru bildiğini savunmayı gerektirir. Teorik olarak devrimin ontolojik öncülüğü nerede başLayacağı başka bir sorundur. Halk bunu başlatmayabilir. işçi sınıfı önderliği yerine, gençlik, Silahlı kuvvetler, aydınlar devrimin öncülüğünü yapabilir. işte devrim köyden mi gelir, şehirden mi? Vs. Bunlar teorik tartışmalar. Toparlayacak olursak, sen elmayı seviyorsun diye elmanın seni sevmesi şart değil. Eved.
