tarihin çarkını çevirmek için ileri
yaşama sevdalı
bir grup çocuktuk
kendimi bildim bileli
düşler ülkesinde
çelik çomak oynanmaz
demişti
hücrede
gençten birileri
dinlemedik
uyduk şeytanın sözüne
ve tükürünce zulmün yüzüne
kırdılar çemberimizi
topaçlarımız özgürce
dönmedi bir daha
ve kurşunladılar
düşler ülkesinin semalarında
mavi gözlü
uçurtmalarımızı
zulmün çemberinden
geçerken bedenlerimiz
kan kesti tarih
utandı
doğan günü karşılayan
dalda ki kuşlar
ve sırrı henüz çözülemeyen
kesif bir duman
kuşattı bizi
dağladı ciğerlerimizi
tam otuz üç yerden
kırıldı karanfiller
ve güneşe yolculuk
başladı
ilk bombanın
düştüğü hücreden
ve sen ey tarih
çevir yapraklarını
bir 19 Aralık sabahına
şafakla gelen
bir halkın zaferi değil
utancıydı
yetmiş milyonun
gökyüzü kızarırken
bir nokta kadar bile
kızarmadı yüzleriniz
işte bir ders daha
acı bize kaldı
utanç sizlere
ve öldüysek
alev kanatlı
şahinler gibi,
karanlığın yüzünü
çevirmek için güneşe
ateş dansları
çoğaltsın diyedir bizi
daha gün
o gün değil
bekle ey tarih
tüm suskunluğun
ve susamışlığınla bekle
kanla yazılan sayfalar
diriltecek
yerde sürünenlerimizi
ve unutmayacak
altın çağın
kızıl yürekli çocukları
toprakta tohum olan
isimlerimizi..
