içimden geldi bu sabah senle ilgili bişiler yazmak. onun için yazıyorum. yoksa dötün kalkmasın yani sevgili sevgilim.*
'tamam lan bitti her şey. bak bir yıl doldu terk edileli. kimseyi sevmedin sevemezsin artık. ruh gibisin kızım sen. ölmüşsün ağlayanın yok. bu saatten sonra kimse sevmez seni.' gibi çeşitli düşüncelerle kafayı yemek üzereydim bundan yaklaşık üj bej gün öncesine kadar. kimseye güvenemiyordum. kimseyi sevemiyordum. geçmişinde çakılıp kalmış aptal bi ruhtu benimkisi.
ne yaptın, nasıl yaptın bilmiyorum. sorgulamıyorum da nasıl olduğunu zaten. ama öyle bi yerde girdin ki, öyle bi yerde buldun ki beni, can simidim oldun. öyle bi zamanda çıkardın ki ruhumu hapsolduğu boşluktan, hani ne bikaç gün önce gelsen, ne de bikaç gün sona gelsen olmayacaktı. tam zamanında. tam olması gereken zamanda oldu her şey. yüzümdeki gülümsemenin adı oldun, gözlerimdeki ışığın kaynağı, geceleri 'yanında olamıyorum lanet olsun!koyayım bu kadar mesafeye' diye ağlama sebebim, en yakın arkadaşım, ailem, ağabeyim, babam, oğlum, sevgilim, her şeyim oldun sen.
mutluluğu bu kadar uzaklarda aramak gerekiyormuş demek ki. bana su gibi tertemiz geldiğin için, beni sevdiğin için, beni seçtiğin için, şu ana kadar yaptığın her şey için, bundan sonra yaşayacağımız bütün güzellikler için binlerce kere teşekkür sana.*
evet hepsi bu kadar.
yok lan bu daha ne ki? anlatamıyorum ki daha. hiçbir dil yetmez ki anlatmama içimdeki sevgiyi.
