Bana kötü gelene karşı bile iyi ve merhametli davranan bir yapı edindim kendime bir süreden beri. Bunu gittikçe geliştirip, ömrümün olgunluk dönemlerinde çok daha üst boyutunu sergilemek istiyorum. Sanıyorum ki işte o zaman beni yere çivileyen tüm kötü düşünce ve duygu durumlarından yavaş yavaş kurtulacağım. Bunlardan tamamıyla kurtulmak, bedenli bir varlık için ne kadar mümkündür tartışılır ancak gidebileceğim en uç sınıra gitmekte kararlıyım.
Bu türden içsel değişimlere giden yolda kararlılığım ve yatkınlığım en büyük başarım benim. Hayatımın sonuna kadar da bunu savunacağım. Çünkü ne aldığınız diplomalar, ne katıldığınız sempozyumlar, ne akademik çevreniz, ne insanların size olan saygısı, ne de başkalarına karşı kazandığınız savaşlar.. Bunların hiçbiri, hiç kimseyi daha iyi ve daha vicdanlı kılmıyor. Hatta bazen yerin daha diplerine iniveriyorsunuz tüm bu şeylerin getirilerinin sonucunda. Ve sanıyorsunuz ki karşısınızdaki herkes sizden güçsüz, sizin aklınızın yarısı bile onlarda yok.. Yazık olur böyle yaşayan birçok ömüre.
Neyse demem o ki, en büyük başarım başkalarının başarıları yahut kendi maddi başarılarımın önüne geçebilecek güçteki içsel dünyam. Bunun genişlemesi ve daha güçlü hale gelmesi için elimden geleni yapıyor olmak beni daha da başarılı kılacaktır.
