başlayıpta bitiremediğim,
ince bir roman gibisin.
başını hatırlıyorumda,
sonunu bilmiyorum,bilemiyorum.
her an mutlu bir son
ya da ona atılmış bir adım gibi
ama hiç uzun sürmüyor,
gülüşlerim hep asgari.
okudum,hep okudum
sen okumamı istermiydin
hiç umursamadım
ağladım,güldüm.
aslında acıklı bir roman değildin
lakin genelde ağlattın beni
yine de atamadım elimden,
okuduklarımı unutmak gelmedi içimden
derken elimde son bir yaprak kaldı.
son söz söylenmeden
son sözü okudum.
yazılacak neler vardı oysa.
bir nokta bile olamadın.
