Çok üzücü bir psikolojik yıkımın sonunda gerçekleşecek hikaye. Gerçekten üzülüyorum böyle insanlara. Genellikle bu kişiler hayatlarında kazanç elde edememiş, özgüveni yetersiz ve tüm hayatlarını, kişiliklerini ve özbenliğini bir kız/erkek üzerinde yoğunlaştırmış kişilerdir. Eğer bu satırları okuyan ve aklından böyle şeyler geçiren birisi varsa ona şunu söylemek istiyorum: Bak dostum, biliyorum onu kaybedersen her şeyini kaybedeceğini düşünüyorsun ama hayır, herkesin bir hayatı var. Benim onsuz hayatım yok deme. Var. Bak bu satırları okuyabiliyorsun. Elin gidiyor, gözlerin gidiyor. Demek ki kalbin hala atıyor. Onu kaybetmek belki hiçbirimizin anlayamayacağı kadar travmatik bir hikaye ama yine de onunla ya da onsuz hayat devam ediyor. Devam da edecek. Daha nice zorluklar yaşayacaksın. Ama bu hayatı kendin için, aynaya baktığında gördüğün o adam/kadın için yaşamaya devam edeceksin. Zorlukları uzun ya da kısa sürede atlatacak, tecrübeler kazanacaksın. Kimi zaman çok güzel anılar yaşayacaksın kimi zamanlar da hastalıklar/ zorluklar/ parasızlıklar. Ama bu hayat sen ecelinle ölene kadar devam edecek kardeşim. Kalk ayağa ve aynaya bak. Belki aynaya bakınca gördüğün kişiyi suçluyorsun. Belki gördüğün kişiye acıyorsun ama yine de bil ki senin o aynadaki kişiden başka kimsen yok. Barış kendinle ve yoluna devam et.
