Fatih Sultan Mehmed’in ömrü savaşlarla geçmiş ve daha önce birçok hükümdarın hayal bile edemediği işleri başarmıştı.
istanbul başta olmak üzere fetihlerinden dolayı halk arasında büyük bir saygınlığa sahipti.
Ancak izlenen sıkı malî politikalardan dolayı da ülkede genel bir hoşnutsuzluk vardı.
Döneminde, bir iki yıl hariç, her yıl savaşılmıştı. Osmanlı ordusu bazen yılda iki defa sefere çıkıyordu.
Sadece yazları değil, çoğu zaman askerî harekât için elverişsiz kış aylarında da seferler düzenlenmişti. Bu durum ise en başta yeniçerileri bıktırmıştı.
Cepheden cepheye koşmaktan yorulan yeniçeriler Fatih Sultan Mehmed’den memnun değillerdi. Bu yüzden yeniçeriler, Fatih’in ölümünden sonra, babasına benzeyen Cem Sultan’ı değil, daha yumuşak huylu ve savaşla fazla arası olmayan II. Bâyezid’i desteklediler.
II. Bâyezid tahta geçince babası zamanında izlenen siyasete karşı bir tepki dönemi başladı. II. Bâyezid devrinde Fatih’in yaptığı birçok işten vazgeçildi, yeni hükümdar tahta çıkar çıkmaz, babası zamanında devletleştirilmiş toprakları sahiplerine geri verdi.
Fatih döneminde yapılan devalüasyonlardan dolayı mağdur olan yeniçeriler, II. Bâyezid’e hükümdarlığı süresince bir defadan fazla para basmamasını şart koştular.
Ayrıca ilginç bir durum daha yaşanmıştı. Fatih döneminde, büyük başarılara rağmen, savaşların ve malî politikaların faturası o kadar ağır olmuştu ki, Halil inalcık, bu yüzden Fatih’in ölümünden sonra tahta çıkan II. Bâyezid’e, babasını değil dedesi II. Murad’ı örnek almasının tavsiye edildiğini söyler.
