Dumlupınar'daki kazazedeleri kurtarmak için "çan" adı verilen kabinin dalgıçlar tarafından denizaltıya ulaştırılarak kılavuz halatın kaportaya bağlanması gerekmektedir. Böylelikle kazazedelerin bir kısmı "çan"ın içine alınarak yüzeye ulaştırılacak ve bu işlem herkes kurtulana kadar tekrar edilecektir. Ne var ki, Dumlupınar'ın sancak tarafına 15 derecelik bir meyille yattığı yerin çok derin ve akıntının çok güçlü oluşu dalgıçların olağanüstü gayretlerini boşa çıkarır. Üstelik, deniz üstünde fırtınanın patlak vermesiyle "Kurtaran" gemisinin sabit durması için kıç tarafının şamandıralara bağlanmasının saatler sürmesinden dolayı da çalışmalar geç başlamıştır.
Kurtarma çalışmalarına katılan dalgıçlardan biri olan Astsubay Nurettin Ersoy, denizaltıya ulaşmayı başarsa da, kendini kaybeder.
Derhal su üstüne çıkarılan dalgıç, Kurtaran gemisinde basınç odasına alınır. 2 saat kalması gereken odada 15 saat tutulan dalgıç, ölümden döndükten sonra Dumlupınar'a "çan"ın bağlanamadığını öğrenince şunları söyler : "Emret Amiralim, şimdi yine dalayım."
Nurettin Ersoy'un yeniden dalmak için izin istediği, ileride cumhurbaşkanlığı yapacak olan, dönemin denizaltı filosu komutanı, Tuğamiral Fahri Korutürk'tür..
