Yaşama hevesimi. Bazen sanki içim boşaltılmış gibi hissediyorum. Kafamda ne bir düşünce, içimde ne bir duygu. Anlamsız, boş, isteksiz. Ne için yaşıyorum? Açıkcası ölmeye bile hevesim yok. Belki durmadan hissettiğim öfke ya da çaresizlik hislerinden, pişmanlıklarımdan, vicdan azabımdan, bana düşünmeden işler yaptıran bomboş mutluluklarımdan daha iyidir bu. Bilmiyorum şu an herhangi bir şey düşünmek için de fazla kayıtsızım. Entry bitti.