Şüphesiz yalnız kalmaktır. Lise 3 e giderken bir çocuk okul çıkışı beni tek başıma eve yürürken yakalayıp elime bir kağıt vermişti, bana olan hislerini yazmış kağıda. Bu çağda genelde insanlar birbirine instagram dm den yürüdüğü için bu hareket beni şaşırtmıştı. Kurduğu cümle ise “çok soğuk görünüyorsun okulda yanına yaklaşmaktan korktum” olmuştu. Benden 1 yaş büyük olmasına rağmen. Ve bu yalnızlık sadece bu yönden değil arkadaş çevresi olarak da yansıyor. Kimse umrunda olmuyor biri sorarsa halini hatrını sen de soruyorsun ha kimse sormazsa da hiç umrunda olmuyor. 1 özelliğimi değiştirme hakkı verilse bu özelliği seçerdim. Bu soğukluk öyle bir yüzünüze de yansıyor ki insanlar bakışlarınızdan bile ürküyor. Ama bu soğukluğu sonradan kazanmadıysanız asla kurtulamıyorsunuz sonsuza kadar peşinizde olacak.
