Kaynanaları sevmiyorum. Eğitim hayatı boyunca oğlunun bir kez ziyaretine gitmemiş anneler, oğulları evlendikten sonra gelinin evine oğlumu özledim bahanesi ile yerleşiyor. Sadece yemek, temizlik ve barınma konusunda aktif olmuş anneler, oğullarının tüm başarılarının arkasında biriymiş gibi davranıyor. Oğlunu madde kullansa dışarı atıp polis çağıracak anneler, oğulları 2 kilo verse gelini suçluyor. Sürekli rekabet, ogluşunu doldurma halleri ve kıskançlık. Ben bir kadınla evlenmediğim gibi kimseye kuma olarak gelmiyorum. Bu saçmalıklar ne anlamış değilim. Ama gerçek annelerin başımın üstünde yeri vardır. Onları yerim.
Haliyle böyle biriyse sevmem. Seviyormuş gibi yapmam. Aman eşim üzülmesin diyip seviyormuş gibi davranmanın, kısaca ikiyüzlü bir tavır sergilemenin mantığı yok. Burası kimin evi? Benim ve eşimin evi. Bu adam kim? Benim eşim.
O kadın kim? Annesi. Evi nerede? Valla açık adresini o bilir, benim evimin onun evi olmadığını biliyorum. Kendi evinde kendi eşiyle yaşasın. Davet edildiği zaman gelir, sevilmese bile saygıda kusur edilmez, herkes kendi yerini bildigi sürece sorun çıkmaz. Sevdiğim adamın annesi olmak kimseye ekstra haklar vermiyor. Ailemin yanında hiç tanımadığım bir ailenin yanına aşk nedenli yerleşmek ve yeni akrabalarımın olması Bana hak veriyor mu? Yok.
Yaniler kimse bir gün kayınvalide olacak diye kimseyi sevmek zorunda değil. Birinin sizin anneniz olması, o kişiyi mükemmel yapmıyor. Rica ediyorum annelerinizi sevdiğiniz için herkesin sevmesi gerektiği fikrinden uzaklaşacak kadar büyüyün ya da evlenmeyin. O daha kolay.
