Türkiye'de kusurlarınızı size hatırlatmayı severler. Mesela bir adam ölür ama topal lakabı ölmez. Çocukken uyuz olmuş çocuğun lakabı uyuz kalır, bakımsızlıktan dolayı hiç iyileşmeyen çocuk ise artık sümüklü ahmet olarak anılır. Bi de çocuk yaşta annesiz ve babasız olduğu anlaşılan, zıpır, nasıl olsa karışanım yok diye her tür ortama girip çıkan ve ahlâki kurallardan iyice uzaklaşan tipler vardır ki toplum olarak lakabı piç olarak belirlenir. Yani herkesin kusuru lakaplar ile siciline işlemiş olur.
işte bir insanla iyi geçinmek için gerekli olan şeydir piçlik. Efendi insanın sigaraya başlaması bile önceleri ayıplanırken, piç yasaklı her maddeyi içer ve duyulduğu zaman kimse şaşırmaz.
Efendi insan birine aşık olup elini tutarsa toplumu utandırır ama piç evliyken arabaya başka birini atar, herkes görür, ulan piç derler, gülerler.
Efendi insanlar bir şey söylerken düşünür tartar ama yanlış anlaşılmaktan kurtulamaz, piç ise karşına geçip küfür etse keyiflenirsin. Aklına geleni söyler ve kimse altında bir şey aramaz.
Sonucunda, insanlar piçleri yarı yarıya deli olarak görüyorken ve ne yapsalar onlara kızamıyorlarken, piçin insanlarla iyi geçinmekten başka şansı kalmaz. Yani insanlarla iyi geçinmek için yarı yarıya deli olmak lazım.
Bak mesela yıldız tilbe örneğine. Bir insanın karşısına geçip orospu seyhan dediğinde herkes gülüyor, delidir yapar diyor. Sırrı piçlik. Hıhım.
