Aslında ne diyeceğimi bilemiyorum. Yakın arkadaşım. Taa çocukluktan bu yana ne günlerimiz oldu. Son 1 haftadır aramız açıktı çok. Ama ölmeden 2 gün önce ankara Kızılayda karşılaştık. Konuştuk. Limoni olan aramızı biraz düzeltmiştik. Ah be kanka. Şimdi ben kime takılıp güleceğim. Nerden bilecektim senin öleceğini.
ilkokul lise ve üniversitede beraberdik. Yaşama sevgisi ile dolu bir kalbin vardı. Tek bir insanın dahi kalbini kırmazdın. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Sözlüğe de beni üye yapan sen oldun. Nerden bilebilirdim son görüşmemiz olduğunu o günün. Korona virüsü ile gideceğini nerden bilirdim. Şimdi yoksun.
Ellerimle defnettim mezara kardeşimi. Gözümden damlalar boşaldı. Mezarının başında duran çam ağacını geçen sene kendi ellerinle dikmiştin. Yanı başında yatacağını nerden bilirdin kankam. Ah kanka ah. içim yanıyor. Hiçbir sağlık sorununda yoktu. Korona illeti aldı seni bizden.
Sanki hissedermiş gibi sözlük için de, yeni bir hesap aldım demişti. Dönersem ortalık şen olacak demişti. irdelemedim. Öksüz kaldım arkadaşsız kaldım kanka. Oturup ben şimdi kiminle bira içip şarkılar söylerim.
