yine aynı yerdesin değil mi? Yine kendini arayıp duruyorsun, bir şeylerde anlam arıyorsun ve bulamıyorsun. Birkaç güzel şey de yazayım sana. Yine bir gaz ayağa kalkıp savaştığını sanacak, ve o bataklıkta daha da dibe batacaksın, ve gördüğün en ufak dal parçasına tutunmaya çalışacak, onun seni kurtarması için büyük umutlar içine gireceksin. O dal kırılacak ve yine bekleyeceksin. O hiç içine gömülemediğin bataklığından, sürekli battığın hissini verse de, aslında hep yüzeydesin. Kendini ordan çıkartamayacak kadar güçsüz, yeni bir dal parçası umut edecek kadar saf, ve aslında bunun bir deniz olduğunu anlamayacak kadar çocuksun.
Bazı insanlar büyümüyor. Kendini öldürdüğünde, tekrar doğmak isteyecek ve tekrar o çocuk olacaksın. Sen hep böyleydin. Buna alışmış olman gerekirdi değil mi?
Düşünmekten kaçamazsın çünkü sen ona aşıksın.
