Kabul etsek de etmesek de, kimimiz kader, kimimiz şans, kimimiz enerji, kimimiz rastlantı hatta kimimiz "yok" dese de, hepimiz ne yaparsak yapalım içinden çıkamayacağımız ve koridorlarında ilerlemekten başka çare bulamayacağımız bir labirentin içindeyiz.
Labirentinden memnunlar gidişatını sorgulama gereği duymazken, labirentini beğenmeyenler attıkları her adımda gidişatını sorgular, düşünür hatta bu sorgulama "idrak-ı meal" aşamasına gelir ve çoğu zaman "o terazi o sıkleti çekmez".
Sorgulamaktan vazgeçip, labirentinden memnunlar gibi yaşadığınız bir gün, bir halk otobüsünün camındaki ironik bir yazıyla, tekrar kendi labirentinize döndürülürsünüz;
