kimseye kızgın ya da kırgın değilim. zaten birine kızsam, kızgınlığıma kızar ve ağzımı, burnumu kırar büyük ihtimalle.
yaşadığım sitede, karşı bloğumda 2 tane zengin, öğrenci kız kalıyor. saat 11 gibi kalkıp süslenmeye başlıyorlar. sonra starbakstan başlayıp akşam deniz kenarındaki meyhanelere gidip, sabaha karşı gelip günü sonlandırıyorlar. öğrenciler ama babaları zengin bence.
tüm bunları balkon sohbetlerinden ve açık olan iztagramlarından anlıyorum.
onlar için hayat şahane olduğu için coronadan çok korkuyorlar. bana ucube gibi bakıyorlar evden pek çıkmadığım için. şimdi onlar da çıkmıyorlar. çünkü ölüm, muhteşem hayatlarının sonu olabilir. balkona daha sık çıkıyorlar, daha sık karşılaşıyoruz. korkuyorlar. dışarıyı izliyorlar. artık aramızdaki tek fark muhteşem memeleri. kimsenin kötülüğünü istemem ama kendimi mutlu hissediyorum. kötü bir şey mi?
