69.
-
kopar kıyamet, kalır terazi
yer yarılır, ateş fışkırır
delinir gök, sular dökülür
ölür cümle hayvan, cümle nebat
ipi kopan bir dantel gibi sökülür
tüm umudu ve sevinciyle hayat
bir nefes kalır bir yerde
karanlığıkta inip kalkan bir göğüs
kurulacak bir dünya var serde
ve başlayacak kanlı bir dövüş
kimse bilmez, görmez onu
gömülür kuytu bir karanlığa
sabırla bekler doğacak günü
ve tüm ihtişamıyla çıkar aydınlığa
bir kefesinde hayat, diğerinde memat
memat kalır, gider hayat
söner ateş, küller soğur
dev kanatlar külleri savurur
doğan anka, yer mematı
ölüm, yeni bir hayat doğurur
yüzünde belirse de geçmişin izi
gururla taşır onu, her terazi
terazi saipsiz.
*
