2433.
-
Gece olup da gözlerimi kapattığımda uyuyorum sanma sakın.
Enkaz halinde gezen kan ve et parçasının, dünya'dan göçmek umuduyla yaptığı pasif bir teslimiyettir bu.
Uyandığım sabahları, odama giren güneş ışığı eşliğinde kuş cıvıltılarıyla karşıladığımı sanma sakın.
Gelmiş geçmiş ve geleceğe sövercesine doğrulup, kısmet sonraki geceye diyerek başlayan, yarı umutlu yarı bezgin bir isyandır bu.
Gülüşlerimin, sevinçlerimin, zorla ettiğim tebessümlerimin, seni bana unutturup, hayatı tozpembe yaşattığını sanma sakın.
Bir bebeğe, bir kediye, bir çiçeğe dahi katran karasıyla baktığım, güzel olan şeyleri güzel olarak algılayamadığım, bir açık hava mahzenidir bu.
Göğsümde nefes alıp veren ciğerlerim soğudu sanma sakın.
Göğsümde alev alev yanan ateş bile değil, sen yaşarken seni yaşamamanın cezası, haviye-i cehennemdir bu.
