bazı sahneleri komik olan, kanımca ata demirer için izlenebilecek bir film. fazla beğendiğimi söyleyemeyeceğim. sonlarına doğru sıkıldım iyiden iyiye, saate bakar oldum sürekli. birçok kişinin aksine de filmin son sahnesi bana çok duygusal gelmedi. uzun uzun atatürk'le ilgili bir şeyler gösteriliyor, konuşmaları yayınlanıyor, vs. sanmıştım. bundan dolayı insanlar ağladı diye düşünmüştüm ama hiç öyle bir şey yoktu. o bildiğimiz "ne mutlu türküm diyene" konuşması vardı, 10 saniye kadar... sonra bitti bir anda. ağlayacak ne vardı pek çözemedim. koskoca salonda da ağlayan tek kişi görmedim. eğer padişahın ve asude'nin sahnesinden dolayı ağlandıysa bilemeyeceğim, o ayrı tabii. o da ağlatacak kadar duygusal gelmedi bana. ben mi çok duygusuzum anlamadım ki.
