Onca çerkes tanıdım, azınlık olup da bu kadar kendi halinde, bu kadar kimseye karışmadan işine gücüne bakan bir topluluk görmedim. Dernekleri falan var, geleneklerini çocuklarına öğrettikleri kurslar açıyorlar, halk danslarını, yerel kıyafetlerini, yemeklerini tanıtıyorlar, akordeon çalmayı öğreniyorlar 30 yaşından sonra. Çocuklarını hayırlı evlatlar olarak yetiştiriyorlar. Aklı başında insanlar. Anlamayan biri varken de çerkesçe konuşup biraz sinir ediyorlar ama insan gibi insanlar. Henüz keşfedemediğim göt kalkıklığıdır.
