köy enstitülerinin zamanındaki yararlarından ve hatta devrimci atılımlarından ben de bahsetmiş, bunları inkar etmemişim. ancak bugün için sürekli bu faydaları tekrar edip, köy enstitülerini kapatan tıynetsizlere sövmenin eğitime katkısı nedir? çözüm önerileriniz nedir papağan gibi aynı şeyleri tekrar etmek dışında?
o günün şartlarında türkiye nüfusunun büyük çoğunluğu köylerde yaşıyordu. köy enstitüleri köyde imamın statüsünü ve etkinliğini öğretmene vermeyi amaçlayan mükemmel bir porjeydi çağına göre. aydınlanmacı bir felsefenin ürünüydü kuşkusuz. "çağına göre" öbeğine dikkatinizi celb ederim.
bugünse şehir nüfusu kırsalın bi hayli önüne geçti. köyden kente göçle, ne kentli olabilmiş ne de köylülüğünü muhafaza edebilmiş, iki arada bi derede kalmış kitleler varoş kültürünü yaygınlaştrdı ve derinleştirdi. şehirler kasabalaştı.
demem o ki köy enstitülerinin kapatılmasını eleştirmekteki amacınız bu kurumların tekrar faal hale getirilmesi yönünde bi çaba mı? eğer öyleyse bu sakıt bir çaba olur. çünkü köy enstitülerinden konjonktur gereği gerekli randıman alınamayacaktır. çünkü bugün köylerde yaşayan insan nüfusu %30'lara kadar düşmüştür. işte geri kafalılık tam da buradan, çağın gereklerine göre çözüm önerileri geliştirememekten kaynaklanmaktadır.
