küçük filozof atakan

Şaka mısınız? Çocuk asperger sendromlu. Asperger sendromlu olmak mı yoksa asperger sendromlu çocuk sahibi olmak mı zor, karar vermek mümkün değil. Bunların bebekliği boyunca yaşadığı ses ve ışık kaynaklı sorunları nedenli girdiği tripler yüzünden doktorlar şiddet gördüğünü düşünür polis çağırmak ister, çocuk biraz büyür bu sefer çocuğa bunları öğretmişler derler. Çocuğu sosyal hayata hazırlamaya çalışırken bi de üstüne suçlu durumuna düşersin.

Çocuğun vücut dili fazla, mimik kullanımı yok, ellerini kullanmadığı zaman parmak hareketleri devam ediyor. Çünkü kontrol edemiyor. (Otizmli çocuklarda o parmak hareketleri görülür)

Asperger sendromlu çocuklar ilgi alanlarını kendileri belirler. Bu çocuk bunu belirlediyse dikkatini başka yöne çekmek çok kolay iş değildir. Özel eğitime ihtiyacı var ki ilgi alanları genişletilsin, sosyal hayata uyum sağlasın, yaşıtlarına biraz uygun hareket etsin. Sürekli okumak, ezberlemek istiyor, muhtemel uyumuyordur ya da uyku ihtiyacının çok azını karşılıyordur. Bu çocukların çoğu böyle.

Ailemizde asperger sendromu genetik. Benim tanıdığım en yaşlı aspergerli dedem, ömrü uzun olsun 90 yaşında. Okulun ilk yıllarında şakadan anlamıyor, çok ciddi diye okuldan alınmış. Çünkü salak olduğu düşünülmüş. Acı duyma konusunda sıkıntılar yaşıyor hâlâ. Kendisine zarar verecek şeyler yapmayı yeni bıraktı. Empati yapamıyor. Her gün bir gazeteyi saatlerce okuyor, kafadan matematik işlemleri yapıyor, 70 yıl öncesini tarih ve saati ile hatırlıyor. Kalabalığa girmiyor. 10 kişi seslense cevap bile vermez, ilgi alanı adamın gazeteler. Çok eminim 20 yıldır o haberleri ezberliyor. 40 yıl önce depreme dayanıklı ev yapmış adam, fazladan bir yatak almamıza izin vermiyor ki ev çökermiş. Her şeyi hesap kitap böyle.

Bir gün bana sen bu ailenin en zeki insanısın dedi. O günden beri sadece benimle sağlıklı iletişim kuruyor. Başka insanlar iletişim kurmak isteyince ve buna zorlanırsa küfür ediyor, kriz geçiriyor. Ve yaşına rağmen çocuk gibi olduğu için şaka amaclı beni koltuğa itip üzerime yastık atıyor. Bunu yapan adam, dediğim gibi 90 yaşında. Bunlar ne bilirse bilsin, kaç yaşında olursa olsun çocuk gibidir. (ki bazı şeyleri dedem beni ciddiye alınca anlattı, henüz çocukluğunu öğrenme fırsatım oldu, kimse onun hakkında çok şey bilmiyor)

Ama şu an 10 yaşında aspergerli bir çocuk dedem gibi yaşamayacak, yaşamıyor. Taklit edeceği insan daha fazla, eğitim hayatı zorunlu, istediği bilgiye ulaşıyor, sosyal hayata biraz daha kolay uyum sağlıyor. Toplumun bir kesimi biraz daha az dışlıyor, o da var.

Ancak görüyorum ki hâlâ insanlar şaşırmaya devam ediyor. Neden şaşırıyorsunuz? Artık alışın otizmli insanlara. Bir hekim, yönetici ya da öğretmen olarak hayatın içindeler. Çocuk olarak karşımızda duruyorlar. Destek olunmalı, kutlanmalı ve saçma suçlamalara maruz bırakmamalı.

Ben atakan'ı sevdim. Umarım biraz daha yaşıtlarına karışır, ilgi alanlarını genişletir, bilim adına güzel çalışmalar yapar, biraz vücut dili çalışır.

Neden asperger olduğunu düşündüm?

Sürekli göz teması yok
Biri vücut teması kurmak isteyince içsel bir huzursuzluk ile yan duruyor. Kaçma refleksi fazla.
Bilgiler ezbere dayalı.
Ilgi alanı olduğu konu ile ilgili konuşmaya çok hazır, istekli.
Parmak hareketleri kontrolsüz.

Bir reklam kampanyası bile olsa, aspergerli bir çocuk bu. Nerede olsa tanırım.

Edit: atakan; sabah gazetesi ve birkaç yerden aldığı bilgilerin cümlelerini değiştirip kendini bilim insanı gibi gösteren insanların olduğu yerlerde, bu insanlara hiçbir şey araştırmadığı için inanan tiplerin dolu olduğu sözlüklerde, adına yazılan şeylere takılmaman dileği ile.. esenlikler dilerim.