size bir şeyler yazmka istiyorum. hepinize. hiç ayırmadan, kayırmadan. anlatmak istiyorum. anlamanızı istiyorum çünkü. hiç anlamadığınız bari bu sefer anlayın diye anlatmak istiyorum.
olmuyor ama. yazamıyorum. öylesine sömürdünüz ki beni, ruhumu yazamıyorum. öylesine ezdiniz, parçaladınız ki gönlümü size bir şey diyemiyor gönlüm. ben de yazamıyorum, yazmak istemiyorum...
güneş vurunca penceremden içeri sizin yüzünüzden sevinip, mutlu olamıyorum. yağmur ıslatınca bedenimi eskisi gibi huzurum yok artık. aksine yağanın yağmur değil efkar olduğunu zannediyorum...
annesiinin kolunda gördüğüm kız çocuğu imrenmek duygumu alıp kıskançlığı verecek sizin yüzünüzden diye korkuyorum ya o nun gibi bir çocuğum olmazsa...
el ele tutuşan çifler. yanlarından geçerken içi gülen gözlerini görmemek için başımı eğiyorsam bunun tek suçlusu sizlersiniz...
sizi çok seviyorum. hepinizi. ruhumu esir ettiniz, gönlümü parçaladınız ama çok seviyorum sizi. fakat artık yazmam size. istesem de yazamam zaten. acizliğimden değil ama. sakın aciz olduğum hissiyatına kapılmayın. ben hala ayaktayım. hala yerinde ruhum...
